Cenova, açıklığı ve siyasal düşünce derinliğiyle ünlü bu Rönesans kenti, bu hafta sonunu bunalım içinde geçiriyor. Kentin dünyanın en güçlü ülkelerinin liderlerine kapılarını ardına kadar açması bekleniyordu ama Cenova yüksek teknolojinin olanaklarıyla donanmış barikatların koruduğu bir ortaçağ kalesine döndü. Küreselleşmenin mevcut biçimine ilişkin egemen ideolojiye göre başka seçenek yok. Tuhaftır ki, bu hem yönetilenleri hem yönetenleri belirliyor?

G-8 liderlerinin siyasal derinlik gösterisine girişmekten başka şansı yok. Amaçları bakımından saydam ve hayırsever görünme çabasındalar. Dünyanın yoksullarına yardım sözü veriyor ve Papa II.Jean Paul ve onun çıkarları önünde eğiliyor görünüyorlar. Ama asıl gündemleri güçlüler arasında, füze savunma sistemleri gibi konular üzerinde müzakereler yürütmek.

Bununla birlikte G-8 liderleri sanki eski bir tiyatro oyununda suflörün söylediklerini tekrar eden oyuncular gibi çevrelerindeki gerçeklikten kopmuş görünüyorlar. Daha çekilmiş olmasa da fotoğrafı görür gibiyiz: Ortada krala benzemeyen kral ABD Başkanı George W. Bush ve çevresinde toplanmış diğer hükümdarlar. Geleceğin fotoğrafı bu olamaz. Bu daha çok, zamanını doldurmuş mutlak hükümdarların görüntülendiği 1914 öncesinden kalma bir arşiv fotoğrafına benziyor.

Körfez Savaşı'yla Kosova Savaşı arasında, dört elle, Michael Hardt ile birlikte yazdığım "İmparatorluk"un temelinde iki ana fikir yatıyor. Birincisi, (Berlin Duvarı'nın yıkılmasından bu yana söylenegeldiği şekilde yalnızca makro-ekonomik paradigma olarak değil, siyasal kategori olarak da) yasal düzenlemelerden yoksun topyekun piyasa diye bir şey olmadığı ve bu yasal düzenin etkinliğini güvenceye alan bir iktidardan yoksun olarak varlığını sürdüremeyeceği.

İkincisi, Bizim "emperyal" dediğimiz topyekun piyasanın yasal düzeninin yalnızca örgütlediği alan üzerinde yeni bir iktidar kimliği oluşturmakla kalmayıp yeni yaşama ve başkaldırma biçimleri, yeni üretim ve sınıf mücadelesi güçleri ortaya çıkardığıdır.

Berlin Duvarı'nın yıkılışından bu yana edinilen uluslararası siyasal deneyim bu varsayımı büyük ölçüde doğruladı. Böylece içinde yaşadığımız an hakiki bir tartışma için ve siyaset ve hukuk bilimini yenilemek amacıyla küresel iktidarın yeni örgütlenişinden başlamak üzere ortaya attığımız kavramların (daha doğrusu, adlandırmaların) deneysel olarak sınanabilmesi için bir kapı açmış oldu.