Alienation şu anda dildeki en zor sözcüklerden biridir. Genelbağlamlardaki yaygın kullanımları bir yana, toplumsal ve ekonomikkuramdan felsefe ve psikolojiye bir dizi alanda özgül,ama tartışmalı anlamlar taşır. Üstelik, 20. yüzyıldan itibaren, bu dizideki değişik alanlardan, hem çeşitli özgül anlamlarıyla hem de daha eski genel anlamlarıyla bağlantılı olarak, çakışmalar ve belirsizlikten dolayı çoğunlukla kafa karıştırıcı olan yeni yaygın kullanımlara geçiş yapmıştır.

Her ne kadar çağdaş bir terim havasını verse de, İngilizce bir terim olarak alienation geniş, yine de ilişkili bir dizi anlamıyla birlikte, yüzyıllardır dilde bulunmaktadır. Yakınkökü orta Fransızca alitnacion'dur, o da Latince alienationem'den gelmektedir, kök sözcük Latince alienare'dir "yabancılaştırmak ya da başkasının kılmak"; bu da Latince alienus -bir başka kişi  ya da yere ait olan- kökünden, o da alius'tan "öteki, bir başkası" gelir.

Eğer ben Dünya ve Mars arasında eliptik bir yörüngede Güneş'in etrafında dönen porselen bir çaydanlık olduğunu öne sürseydim ve bu çaydanlığın en güçlü teleskoplarımızla bile tespit edilemeyecek kadar küçük olduğunu ekleyecek kadar da dikkatli olsaydım, kimse bu görüşümün tersini kanıtlayamazdı. Ama devam edip de bu savımın yanlışlanamaz nitelikte oluşundan dolayı insan aklının ondan kuşku duymasının kabul edilemez bir küstahlık olacağını söyleseydim, herkes haklı olarak saçmaladığımı düşünürdü. Ancak, eğer böyle bir çaydanlığın varlığı eski kitaplarca onaylansaydı, her pazar günü kilisede kutsal gerçeklik olarak öğretilseydi ve okullarda çocukların beynine kazınsaydı, onun varlığından kuşku duymak bir gariplik belirtisi olarak görülür ve o kuşkuyu duyan kişi, yakınçağda bir ruh doktoruyla, daha önceki çağlardaysa bir Engizisyon yargıcıyla görüştürülürdü.

Aesthetic İngilizce'de ilk olarak 19. yüzyılda görüldü; 19. Yüzyılın Ilk yansında yaygın değildi. Yunanca biçimine rağmen, Almanca'da eleştirilerle dolu ve tartışmalı bir gelişimden sonra, bu dilden alınan bir ödünçlemeydi aslında.

llkin iki ciltlik bir kitabın adı olarak Latince biçimiyle, Aesthetica (1750-8), Alexander Baumgarten (1714-62) tarafından kullanılmıştır. Baumgarten güzelliği görüngüsel [phenomenal) kusursuzluk olarak tanımlıyordu ve, sanat üstüne düşünürken, bunun önemi, duyularla kavrayışa başat bir vurgu yüklemesindeydi. Baumgarten'ın Yunanca kök sözcük aisthesis'den türemiş yeni sözcüğünü büyük ölçüde açıklamaktadır bu - duyu algısı.

Ağlak şarkıcılar, duygusal, duyulara hitap eden bir sunum tarzı
olan, böylelikle "ucuz duygusal" olarak kabul edilen özel bir eğlence
ve eğlence şovu türüne damgasını vurmuş olan şarkıcılardır.
Bing Crosby, Tony Bennett, Dean Martin, Frank Sinatra vb. ünlü ağlak
şarkıcılardır. "Radyoda ağlak şarkıcıların hadımlarınkine benzer
sesi" vardır. Adorno ve Horkheimer'a göre bu yüzden şurası kesindir:
"Ağlak şarkıcılar [ . . . ] sistemin boyun eğdirmek için insanları
dönüşrnek zorunda bıraktığı şeye birer örnek oluşturur.

Bourgeois İngilizce'de kullanımı çok zor bir sözcük: birincisi, bir hayli yaygın olarak kullanılmasına karşın hala açıkça Fransızca bir sözcük, ilk lngilizce'leştirilmiş biçimi burgess'dır, eski Fransızca burgeis ile orta İngilizce burgeis, burges, ilk baştaki kısıtlı anlamında kalan borges'ten -kasaba sakini- gelir; ikinci olarak, özellikle üzerine düşmanlık ya da dışlama çekebilecek (bu bağlamda, daha tamdık İngilizce orta-sınıf sıfatıyla tam olarak çevrilememesi önemlidir) Marksist savunuyla ilgilidir; üçüncü olarak, son yirmi yılda özellikle İngilizce'de, kısmen bu Marksist anlamdan, ama büyük ölçüde daha önceki Fransızca anlamlardan dolayı, daha genel ve çoğunlukla belirsiz bir toplumsal küçümseme sözü oldu. Bu yelpazeyi anlamak için, sözcüğün Fransızca'daki gelişimini izlemek ve Almanca bürgerlich'in Fransızca ve İngilizce'ye çevirisindeki özel bir güçlüğü kaydetmek zorunlu. Fransa'daki feodal yönetimde bourgeois toplumda ikamet süresi gibi koşullarla tanımlanan hukuksal bir kategoriydi. Temel tanım, yaşam biçimi hem istikrarlı hem de borçlarım ödeyebilen güvenilir yurttaştı. En erken ters anlamlar daha üst bir toplumsal kesimden geldi: özellikle 18. yüzyılda bu "orta" sınıfın istikrarlı olsa bile kısıtlı yaşamı ve düşüncelerine yönelik felsefi ve entelektüel bir küçümsemeye dönüşen bourgeois'mn orta halliliğine dönük aristokrat küçümsemesi (İngilizce'de 17 v e 1 8.yüzyılda benzer bir citizen v e onun kısaltması cit kullanımı vardı). 

Anthropology İngilizce'ye 16. yüzyılın sonlarında girdi. Kayıtlı ilk kullanımının, 1593'te R. Harvey'den, modem bir tınısı vardır: "Soykütüğü ya da çıktıkları yer, inceledikleri sanatlar,yaptıkları işler. Tarihin bu kısmına Antropoloji denir." Ancak sonraki üç yüzyılda farklı bir anlam üstün çıkacaktı. Yunanca anthropologos -insana dair söylem ve insanın incelenmesi, onun içerimlediği isim biçimi  anthropologia- Aristoteles tarafından kullanılmıştı ve 1594-S'te Casmann tarafından yeniden canlandırıldı: Psychologica Anthropologica, sive Animae Humanae Doctrina ve Anthropologia: II, hoc est de fa brica Humani Corporis. Casmann'm çalışmasının iki bölümü için uygun modem terimler PSYCHOLOGY [psikoloji] (bkz. bu madde) ve fizyoloji olurdu, fakat   kastı, standart bir 18. Yüzyıl tanımında hala etkin olan bir anlamda, aradaki bağdı: "Antropoloji insan bedeni ile ruhunun ikisini birlikte, birliklerine ilişkin yasalarla, duyum ve hareket vb. gibi sonuçlarıyla beraber ele almayı kapsar. "

Karşıt madde ya da antimadde, maddenin ters ikizi. Paul Dirac denklemiyle ortaya çıkarılmış ve daha sonraki gözlemlerle de varlığı doğrulanmıştır.

Tarihçe

1928: Başlangıç

Karşıt madde tarihi Paul Dirac adlı genç bir fizikçinin matematiksel denkleminin garip çıkarımıyla başlar.

Anarchy İngilizce'ye 16. yüzyılın ortalarında yakınkök Fransızca anarchie'den, kök sözcük Yunanca anarchia'dan -öndersiz devlet- gelmiştir. En eski kullanımları DEMOCRACY'nin (bkz. bu madde) ilk zamanlardaki hasmane kullanımlarından pek uzak değildir: "this unleful lyberty or lycence of the multytude is called an Anarchie" [yığının bu kanunsuz özgürlüğü veya serbestisine anarşi denir] (1539). Ancak 17. Yüzyılın ortalarından itibaren anarchism ve 17. yüzyılın sonlarından itibaren anarchist siyasal anlama daha yakın durur: “Anarchism, the Doctrine, Positions or Art of those that teach anarchy; also the being itself of the people without a Prince or Ruler" [Anarşizm, anarşiyi öğretenlerin öğretisi, konumlan ya da "mesleği"; aynı zamanda halkın hükümdar veya yöneticisiz olması hali] (1656). Bu şekilde nitelenen anarşistler, eski anlamlarıyla, demokratlar ve cumhuriyetçilere çok yakındır; anarşistler ile ateistler arasında da bir çağrışım vardır ( Cudworth, 1678). 1862 gibi geç bir tarihte Spencer'm şöyle yazması ilginçtir: "the anarchist . . . denies the right of any govemment . . . to trench upon his individual freedom" [anarşist. . . her türlü devletin . . . kendi bireysel özgürlüğünü çiğnemesi hakkını reddeder] ; artık belli bir modem liberalizmin ya da aslında kökten tutuculuğun terimleri söz konusudur.

Kullanıcı Oyu: 5 / 5

Negatif özgürlük felsefik anlamda bireyin üzerindeki tüm tahakküm edicilerden kurtulması anlamına gelir. Otoritesiz özgürlük manasındadır. Hobbes’in tanımında özgür insan, iradesi dahilinde yapacaklarına hiçbir mani olmayan insan demektir.

Negatif özgürlük yasaların yokluğunu tanımlar. Yani yasasız doğal akışla yürüyen toplumu tanımlamak için kullanılmıştır. Bunun en belirgin savuncuları Locke, Hobbes ve Smith dir. Negatif özgürlük kavramı için Berlin’in tanımına göre kişi ya da grubun yapabileceği veya olabileceği şeyi diğer kişilerin müdahalesi olmadan yapabilmesi veya olabilmesidir.